มาทำเวลาปัจจุบัน ให้น่าจดจำ เป็น "ของขวัญ" ปีใหม่


Gift
0

สวัสดีปีใหม่ 2016 ครับ ผู้อ่านทุกท่าน กลับมาพบกันอีกเช่นเคยกับช่วงบทความพิเศษโดยทีมงาน SkillLane
วันนี้เป็นบทความแรกของปีมาในหัวข้อเกี่ยวกับการอยู่กับปัจจุบันกัน

 

 

ในปัจจุบัน คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยอยู่กับปัจจุบันกันสักเท่าไร !!  เวลาเรามองไปบนรถไฟฟ้าตอนเย็นหลังเลิกงาน เราจะเห็นคนจำนวนมากที่ก้มหน้าก้มตาดูมือถือ เวลาไปดูคอนเสิร์ตนักร้องคนโปรดเราก็มัวแต่มองผ่านจอมือถือมากกว่ามองผ่านตาตัวเองกันเสียอีก หรือกระทั่งช่วงเวลาปีใหม่ที่ผ่านมาเราได้อยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้าเราจริงๆมากแค่ไหน?

 

 

โลกทุกวันนี้หมุนเร็วกว่าเดิมด้วยเทคโนโลยีทำให้เราใช้ชีวิตสะดวกสบายขึ้น แต่ในความสะดวกสบายนี้กลับทำให้เราละเลยสิ่งสำคัญรอบตัวเราไป แม้แต่สิ่งที่เราเห็นจนคุ้นเคยและมองเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาจึงคิดว่าจะอยู่แบบนั้นไปตลอด จริงๆแล้ววันหนึ่งมันก็จะต้องมีเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเช่นกัน

 

 

ในปีที่ผ่านมามีเหตุการณ์เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมากมาย หนึ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วส่วนตัวผู้เขียน แอบใจหายก็คือ การปิดตัวลงของค่ายหนัง GTH  ผู้เขียนเป็นคนหนึ่งที่เติบโตมากับหนังค่ายนี้คล้ายๆกับหลายคน

(พูดแล้วรู้สึกแก่เลย ฮ่าๆ)
สำหรับผู้เขียนสิ่งที่ทำให้หนังจากค่ายนี้แตกต่างจากหนังเรื่องอื่นๆ ก็ด้วยความคิดที่ว่า

 

หนังบางเรื่องก็คล้ายกับสถานที่บางแห่งที่มันแตกต่างจากสถานที่อื่นๆก็เพราะมีความทรงจำของคนที่อยู่ด้วยตอนนั้น

 

 

 

 

 

 

ในขณะที่กำลังดูวีดีโอ GTH 11 ปี ก็ไปสะดุดกับหนังเรื่องหนึ่งที่เป็นหนังเรื่องโปรดที่ผู้เขียนได้ดูกับเพื่อนในสมัยเรียนมัธยม ซึ่งก็คือหนังเรื่อง “ความจำสั้นแต่รักฉันยาว” เนื้อหาของหนังเรื่องนี้เองก็พูดถึงเรื่องของความทรงจำเช่นกัน  ในหนังได้พูดถึงเรื่องราวของคนสองคู่ คู่แรกคือคู่ของคนหนุ่มสาวที่อยากจะลืมความเศร้าของจากผิดหวังในความรักแต่ไม่สามารถลืมได้ แต่สิ่งที่ทำให้ผู้เขียนประทับใจของหนังเรื่องนี้จริงๆคือเรื่องราวของคู่ที่สอง ในขณะที่คู่แรกอยากจะลืมเรื่องของคู่นี้กลับอยากที่จะจดจำ คู่ของชายหญิงชราคู่หนึ่งที่มีช่วงเวลาดีๆอยู่ด้วยกัน แต่ไม่อาจจะรักษาไว้ได้แม้แต่ความทรงจำเมื่อชายชราเริ่มป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์

 

 

สิ่งที่ผู้เขียนได้จากหนังเรื่องนี้ก็คือการที่เราได้ใช้เวลากับสิ่งตรงหน้าจริงๆ เพื่อที่ว่าเมื่อเวลาผ่านไปแล้วสิ่งที่ยังเหลือติดอยู่ก็คือความทรงจำ หรือในกรณีเรื่องของชายชราที่ไม่เหลือกระทั่งความทรงจำก็ขอแค่ได้มีความสุขอยู่กับปัจจุบันก็เพียงพอแล้ว

 

 

 

 

( ขอบคุณภาพจาก Wikipedia )

 

 

 

 

พล็อตหนังเรื่องนี้มากจากเนื้อเพลง “อยากจำกลับลืม” ในท่อนฮุค “คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ” ความจริงแล้วยังมีเพลงอื่นๆจากค่ายหนัง GTH ที่เนื้อเพลงบอกให้เราอยู่กับช่วงเวลาตรงหน้าให้ดีจะได้ไม่ต้องมาเสียดายทีหลังเมื่อมองย้อนกลับมาในอารมณ์ที่แตกต่างกันออกไปในแต่ละเพลง เช่น  

 

ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ตั้งแต่วินาทีที่ชีวิตมีเธอเข้ามา เธอทำให้ที่เหนื่อยล้า นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ หยุดๆชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน”  เพลงหยุด จากเรื่องปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น

 

 

อยากให้เวลาเดินช้า ช้า ขอเวลา...สักหน่อย อยากมองหน้ากัน อยากหยุดวันเวลานี้ไว้ นานเท่านาน ก่อนจะต้องไป
จากเพลง อยากหยุดเวลา เรื่อง พี่มาก..พระโขนง

 

 

ชีวิตเราไม่มีความแน่นอน และสั้นเกินกว่าจะทำในสิ่งที่เราไม่อยากจะทำ ไม่ว่าจะเป็นวันปีใหม่ หรือวันธรรมดา ก็สามารถเป็นเวลาที่แสนพิเศษได้เพียงแค่เราอยู่กับสิ่งตรงหน้า ณ เวลานั้นจริงๆ ลองหันกลับไปใส่ใจฟังในสิ่งที่ครอบครัวของเรากำลังพูดกับเราในขณะที่กินข้าวมากกว่าก้มลงเล่นมือถือ  ออกไปวิ่งในสวนสาธารณะขณะที่สุขภาพเรายังเอื้ออำนวยและมีร่างกายสมบูรณ์พร้อม  ทำในสิ่งต่างๆที่เราตั้งใจอยากจะทำแต่ก็ยังไม่ได้ทำซักที ก่อนที่เราจะพลาดโอกาสนั้นไป

 

 

ในภาษาอังกฤษมีประโยคที่ว่า Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. Today is a gift and that is why it is called “Present” ปีใหม่นี้ทีมงาน SkillLane ขอให้ผู้อ่านทุกท่านได้รับ ของขวัญปีใหม่เป็นช่วงเวลาที่มีค่า และน่าประทับใจตลอดปีนะครับ  พบกันกับบทความใหม่โดยทีมงาน SkillLane ได้ทุกวันพุธ และ วันเสาร์นะครับ

 

0